Çatışmayalım... Bir olalım...

Biliriz ki hepimiz nevruz kutlamaları her geçen sene bir sorun olarak karşımıza dikilir durur. Nasıl olur, ne olur da bu baharı karşılama kutlamaları bir eğlence, bir merasim olmaktan çıkar da bir eziyete, bir meydan savaşına döner.
Birileri çıkar, “Bizim bayramımız. Biz kutlarız.” der.
Birileri çıkar siyasi hınçlarını masum insanların eğlencelerini katlederek alır.
Aslında baharı karşılama diye bilinen Nevruz’un çok eski bir geçmişi var.
İran kökenli iki kelime olan nev ile gün anlamına gelen ruz kelimelerinin anlamında gizli olan bu bayram kimilerince alınır da sadece birilerinin bayramı olarak görülür.
Hemen bilinç altına atılmış bütün öfkelerin ortaya çıktığı bir çatışma ortamı haline getirilir.
Oysa bayramlar, kardeşliğin, dayanışmanın, işbirliğinin arttığı özel ve güzel günlerdir.
Hele ki güneşin kendini gösterip doğayı yenilediği bu bahar bayramında insanlar çatışmalardan, kavgalardan, hesaplaşmalardan uzaklaşmak isterler.
Kısacası zamlardan, hükümet krizlerinden, siyasi çekişmelerden soyutlanıp kendilerini tabiatın tazeliğiyle yenilemek isterler…
Mutlu olmak isterler...
Her yıl olduğu gibi Taksim Meydanı’nın ya da Yüksekova’nın ya da Diyarbakır’ın savaş alanına dönmesini değil.
Halbuki çocuklara, gençlere örnek bir tablo sergilense, bir değişiklik yapılıp da bu bayramlar sadece belli bir kesimin gövde gösterisi yaptığı mitinglere dönüşmese ne hoş olur.
İnsanlar bütün bir hafta ve bütün bir kış çektikleri sıkıntıları, buhranları bir an unutup mutlu olsa, huzur duysa yaşadıkları toplumdan ve şehirden.
Ne olur?
Ne değişir?
Soruların cevapları var her birimizde. Her birimiz istiyoruz ki olumlu bir hava içinde geçen güzel bir Pazar gününü baharı karşılayarak sakin bir tebessümle geçirelim. Eşimizle dostumuzla çıkıp halaylar çekelim, horonlar oynayalım, Yiyelim, içelim, felekten bir gün çalalım. Bir gün olsun, daralan ekonomimizden, küçülen bütçemizden bahsetmeyelim.
Umut edelim, umutlanalım bir şeyler için…
Bir gün de olsa vazgeçelim kavgalardan…